Konferencja "Badania dodatkowe w patomorfologii"

W dniach 18-19.05.2012 r. odbyła się konferencja zorganizowana przez Zakład Patomorfologii CMKP w Warszawie na temat: "Badania dodatkowe w patomorfologii".

W konferencji wziąło udział dwóch pracowników z NZOZ Centrum Diagnostyki – Zakład Patomorfologii w Krośnie.

.

.

Obecnie najczęściej wykonywanymi badaniami dodatkowymi w patomorfologii są badania immunohistochemiczne i badania molekularne.

Badania immunohistochemiczne - polegają na wykrywaniu w tkankach (komórkach) substancji o charakterze antygenowym przy pomocy znakowanych przeciwciał. Polegają one na zastosowaniu przeciwciała skierowanego przeciwko poszukiwanym antygenom występującym w badanej tkance (histopatologia) lub badanych komórkach (cytodiagnostyka). W wyniku tej reakcji tworzą się barwne, nierozpuszczalne substancje widoczne w mikroskopie świetlnym.

Immunohistochemia znajduje zastosowanie w diagnostyce różnicowej chorób, szczególnie nowotworów złośliwych. Pozwala sprecyzować diagnozę histopatologiczną lub cytologiczną, dobrze ją udokumentować oraz wykazać immunofenotyp nowotworu.

W niektórych przypadkach immunohistochemia dostarcza informacji o wrażliwości ogniska chorobowego, a w szczególności nowotworowego, na bardzo skuteczne leki (np. leki hormonalne lub herceptyna w raku piersi lub imatynib [Glivec] w nowotworach stromalnych przewodu pokarmowego i białaczkach).

.

Badania molekularne - są to badania, które opierają się na technikach biologii molekularnej. Biologia molekularna to dziedzina biologii, łącząca elementy biofizyki i biochemii, zajmująca się badaniem struktury i funkcji makromolekuł, przede wszystkim białek i kwasów nukleinowych.

Opisuje sposób zachodzenia i mechanizmy regulacji różnorodnych procesów życiowych organizmu na poziomie molekularnym, np. przewodnictwa impulsów nerwowych, działania hormonów, funkcjonowania błon komórkowych, kurczliwości mięśni, różnicowania się komórek, morfogenezy.

Rozwinęła się dzięki powstaniu technik badawczych, m.in.: chromatografii, mikroskopii elektronowej, dyfrakcji promieni X (dyfrakcji metody), reakcji łańcuchowej polimerazy. Do najważniejszych jej osiągnięć należy ustalenie kodu genetycznego i sposobu replikacji DNA, poznanie procesu biosyntezy białek. Wpłynęła na rozwój biotechnologii, genetyki molekularnej i inżynierii genetycznej.