Badania molekularne w raku jelita grubego
W dniu 07.02.2019 r. w Szpitalu Specjalistycznym w Gorlicach odbyło się zebranie szkoleniowo-naukowe na temat: „Badania molekularne w raku jelita grubego – współpraca chirurga, histopatologa, biologa molekularnego i onkologa”.
W zebraniu wzięli udział chirurdzy, onkolodzy i pracownicy administracji ze Szpitala Specjalistycznego w Gorlicach oraz histopatolodzy i biolodzy molekularni z Zakładu Patomorfologii w Krośnie – Centrum Zdrowia MedLifeCover. Prezentację przygotował i przedstawił lek. med. Andrzej Guzik z Zakładu Patomorfologii w Krośnie.
.
Obraz makroskopowy raka jelita grubego
.
Obraz mikroskopowy raka jelita grubego (w centrum pień nerwowy nacieczony przez raka)
.
Rak jelita grubego – pozytywna ekspresja EGFR w komórkach raka w barwieniu immunohistochemicznym
.
Zasady dotyczace zastosowania badań molekularnych w raku jelita grubego:
- u chorych z zaawansowanym rakiem jelita grubego w każdym przypadku należy wykonać badania molekularne w kierunku mutacji w genach KRAS, NRAS i BRAF,
- przy braku mutacji w genach KRAS, NRAS i BRAF oraz przy niepowodzeniu chemioterapii w I linii schematami zawierającymi fluoropirymidynę, oksaliplatynę i irynotekan, należy w II linii zastosować terapię celowaną z przeciwciałami anty-EGRF,
- mutacje w genach KRAS i NRAS związane są z opornością na leczenie inhibitorami anty-EGFR (panitumumabem i cetuksymabem),
- wykrycie mutacji w genach KRAS i NRAS nie wyklucza skorzystania z bewacyzumabu,
- zastosowanie terapii celowanej inhibitorami anty-EGFR powoduje wydłużenie czasu wolnego od progresji choroby o około 30 miesięcy.
Panitumumab – inhibitor anty-EGFR stosowany w II linii terapii raka jelita grubego przy braku mutacji w genach KRAS, NRAS i BRAF
Cetuksymab – inhibitor anty-EGFR stosowany w II linii terapii raka jelita grubego przy braku mutacji w genach KRAS, NRAS i BRAF
.
Bewacyzumab – stosowany w II linii terapii raka jelita grubego przy wykryciu mutacji w genach KRAS i/lub NRAS
przy braku mutacji w genach KRAS, NRAS i BRAF, przy niepowodzeniu tradycyjnej chemioterapii w I linii schematami zawierającymi fluoropirymidynę, oksaliplatynę i irynotekan, należy w II linii zastosować terapię z przeciwciałami anty-EGRF